antiphospholipid syndrome

Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο είναι μια αυτοάνοση συστημική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αρτηριακή, φλεβική ή θρόμβωση μικρών αγγείων και/ή υποτροπιάζουσα πρώιμη απώλεια εγκυμοσύνης, απώλεια εμβρύου ή νοσηρότητα εγκυμοσύνης στο πλαίσιο τεκμηριωμένων επίμονων αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων που περιλαμβάνουν το αντιπηκτικό του λύκου ή μέτριο-υψηλό τίτλο αντικαρδιολιπίνης ή αντισώματα κατά της β2γλυκοπρωτεΐνης Ι. 

Οι σχετικές κλινικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν την δικτυωτή πελίδνωση (livedo reticularis), δερματικά έλκη, θρομβοπενία, αιμολυτική αναιμία, βαλβιδική καρδιακή νόσο και νεφροπάθεια. Ο βαθμός κινδύνου που σχετίζεται με το αντιφωσφολιπιδικό αντίσωμα εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του προφίλ των αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων και από την παρουσία πρόσθετων παραγόντων θρομβωτικού κινδύνου. 

Η τρέχουσα τυπική θεραπεία για την απρόκλητη θρόμβωση είναι η μακροχρόνια θεραπεία με βαρφαρίνη ή άλλη θεραπεία με ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ. Η θεραπεία για την πρόληψη επαναλαμβανόμενων μαιευτικών επιπλοκών είναι χαμηλή δόση ασπιρίνης και προφυλακτική ηπαρίνη, συνήθως χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνη. 

Η βέλτιστη θεραπεία για αποτυχίες τυπικής θεραπείας ή για ορισμένες μη θρομβωτικές εκδηλώσεις είναι αβέβαιη, αν και διερευνώνται μη αντιπηκτικές θεραπείες που αντιμετωπίζουν πολλαπλούς αποδεδειγμένους μηχανισμούς του συδρόμου.